دوبیتی#خجه

#دوبیتی_تبری

ندومبه #خجه ی گِس چه دَکِتوُ
ملاله دیم شُونه فِنر کانده سو
فِنر ره زمبه پف ماه ره کامبه خو
نَوینه کدخدای حال بَهیتوُ

#برگردان_به_فارسی

نمیدانم چرا #خجه سگرمه هایش افتاده است
با صورتی پر ملال فانوس روشن میکند
فانوس را فوت میکنم و ماه را خواب میکنم
تا نبیند که کدخدا هم حالش گرفته است

#روح_الله_نظرنژاد_کدخدا

لسک (حلزون)

لسک (حلزون)

لیسِ تن دارنه اُ تیم جارِ کِفا دارنه لِسِک 

سِرنماشون بِنه سَر، اِشکمِ را دارنه لسک

با تنی سرسری (لیز)  کشتگاه را پشت سرش دارد حلزون /غروبگاه بر روی زمین کشتگاه شکمش را در راه دارد حلزون

 

اَتّه کش نازکِ تن وَرنه گوزنگوی پَلی

اَتّه تُوره گُلِ خنده تکِ لا دارنده لِسِک

یک بار تن نحیف را میبرد سمت سوسک سرگین غلتان/یک کوله پشتی خنده لای لبش دارد حلزون

 

شُونه لَسْ لَس گِلِ سر تا گُلِ سَر، شِلْ پِئی مِجْ

خَسته تن دارنه اُ اَرمونِ وفا دارنه لسک

میرود آهسته آهسته از روی گِل تا روی گُل در حالی که خیلی آرام و شل یواش حرکت میکند/تن خسته دارد وآرزوی وفا داری دارد حلزون

 

نرمِ شاخ دارنه بَوین غصه ر شاخ زَنده اتی

لاک لا ،برمه ،خشالی ر سِوا دارنه لسک

شاخ نرمی دارد (با اینهمه)نگاه کن به غصه ها شاخ میزند کمی/ لای لاکش گریه و خوشحالی را جدا از هم دارد حلزون

 

شو سَری شُونه کَئو باغ ،وِنه چش چش دَره راه

زَنده گاز شُوپه شِه دردا رِ حیا دارنه لسک

شب هنگام به باغ کاهو میرود و چشمانش منتظر در راه است/ گاز میزند زمان تنهایی نگهبانی از مزرعه دردای خودش را حجب وحیا دارد حلزون

 

کوچه تِک شی یه اِمو هی گِته روجای خَوِر

ریزِ چشما دَره را، اَسلی کِپا دارنه لسک

میرود به منطقه "کوچه تک" و بر میگردد و باز خبر از روجای(ستاره) خودش میگیرد/ چشمان ریزش به راه است و کپه کپه اشک دارد حلزون

 

اَتّه حَبْ گندمِ وسّه بُونه جَنْدم مِه بهشت

اَره شیطونِ گذر ،چَکّه سِما دارنه لِسک

به خاطر یک دانه گندم بهشت مان میشود یک دنیا جهنم/ آری در محل عبور شیطان دست زدن و رقص شادی دارد حلزون

 

اِمبه هر شو کوچه سَر لِسّک ِ سّون زخم اُ زلی

هاده شِل بِفته ر، دسّا رِ وِشا دارنه لسک

می آیم هر شب سر کوچه مانند حلزون با تن زخمی/موهای بافته ات را آزاد کن که دستهایش را باز نگهداشته است حلزون

 

#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا

بوی کوثر

روجینِ واز هاکان دنیار هارش/ مازرونِ خوارِ هوارِ هارش

بِمو نوروزخون آ سُرنا بدسته /مِقوم ونگِ لَله وارِ هارش

اِسبه بِنه بَهیه سَبزه ماریم / چپون هیرا وآ هیرا ر هارش

دَپوشته پشمالی سَر، سِرخ مِکنا / کاج دارِ بِن زردِکیجا هارش

زُولنگ و سِرسم بو اَی دَپیته / لِسِکِ دست مِجی لِتکار هارش

دَکارده  چِل و چو، سبزه جِلزقه /هوکا بدوش ببا، ننا ر هارش

تَجن پلغور بَزو بِمو تا ساری/ تلا جی ی پائین بالا رهارش

ماهی بتیم دله مشت هسته اشپل/ سالیک بشندیما دریا ر هارش

  دواره لینگ چی شالی بنه سر/ کایر زحمت نشا ر هارش

عسل ماز شه بتیم مِ پر هاکارده/ دشت دله زرد کُلزا ر هارش

اتتا برار عاروس بیته ریکا و / اتتا برار بیته زوما ر هارش

لَله وای نفس(استادطیبی) رِ وا بورده/ مه گوش هنتا اِنه صدار هارش

تی بُوردن بُوردنا مه هارش هارش/اَتی تند تند شونی کفا رهارش

امسال باهار کوثرِ بو رِ دارنه/ خدیجه ی(س) چکه سما ر هارش

 

 

روح اله نظرنژاد-(کدخدا) 

سرخ سه

 

سرخ سه

سیب سرخ

اون سرخ سه اون دار سر

آن سیب سرخ بر روی درخت       

خوردِ خنه ، رواق سر

آن خونه کوچک روی ایوان

رز میچکا ، یتا یتا

گنجشک های کوچک یکی یکی

 دونه چینه اون نال ور

کنار ایوان دانه می چیدند

نارنج او آبگوشت او

آب نارنج با آب آبگوشت                  

طاس دله پیاز ور

داخل کاسه در کنار پیاز

پیاله ها اساس جه پر

کاسه ها پر از محتویات آبگوشت             

مهمونای این ور اون ور

در این سو و آن سوی مهمانها

عمه ماری انشوی کش

عمه ماریا در کنار درخت نارنگی 

 سیر ترشی داشته کش به کش

سیرترشی داشت کنار هم چیده

اون گرد دیم اسبه رو

آن سپید روی با صورت گرد

کتاب خوندسته سر به سر

پشت سر هم کتاب میخواند و توجهی به اطراف نداشت

عمه پسر حاجی رضا

پسر عمه ام حاجی رضا             

چارزانو نیشته پشت در

در پشت در اما چهار زانو نشسته است

#کدخدا_نظرنژاد

https://telegram.me/joinchat/AZDXsDwAOczLyC2O2Gam6w

کبل خاتون

تقدیم به مادرعزیزم خاتون
1. بِی یِم بیرم تِه دستا کِبل خاتون         
خُوش هادم آی تِه چشما کبل خاتون
2. هِنیشیم کُرسی بِن تِه دست بَیرم         
ته باوُری قصه بیستا کبل خاتون
3. سِواحی شی وجین کاردی تیناری           
ته همرا نون وهوکا کبل خاتون
4. نِماشون سَر شی اَسیو دلو او یاردی     
نِقاره زوو ، وَک هر جا، کبل خاتون
5. ته دست زخمی بِیه ، پنبه زمین سَر       
 پیله زُو اَی تِه لینگا کبل خاتون
 6. قدیما رسم بِیه دنون طلایی         
ته دندون عاریه پیدا، کبل خاتون
7. کُولی کاردی تِلا و تَشنی یکجا        
وِلَق زوُو کِرک وسیکا کبل خاتون
8. انارچوُک چوُک پَتی مِدبخ، بگردم          
همه سِر(سیر) و تِه وشنا کبل خاتون
9. هَلی ترشی زُویی سبزی پِلا لا     
سیکا یِشتی وِنه لا کبل خاتون
10. کَئی پِلا و نیمرو، ترشی وینگوم     
خودت موندستی ناشتا کبل خاتون
11. تِه کشور بوُرده مش رمضون دنبال      
رضا و ممدلی  جا کبل خاتون
 12. بِواره نور ماریه قبرِ صد بار      
هادیم صلوات پک فا کبل خاتون
13. بَشسُتی اَلیجه دَره رَجه سَر     
 با چارقد کئو میرکا کبل خاتون
14. ماه رمضونا بُونی قرآن به کشه         
ته خوبی بیه کوفا کبل خاتون
15. تِه تن رازقی بُو دارنه ، تِه کَشه   
بَخواسم تا به اِفتا کبل خاتون

شعر: کدخدا- نظرنژاد

1. بیایم دست هایت را بگیرم کربلایی خاتون و بوسه بر چشم های تو بزنم
2.با هم بشینیم زیر کرسی و  و تو  آرام  از گذشته ها قصه برایم بگویی
3. صبح زود میرفتی برای ویجین تنهایی و همراهت هوکا (ابزار کشاورزی ) و نان بود
3.غروبا میرفتی از رودخانه آب میاوردی در حالی که همه جا غورباغه ها برایت آواز می خواندند
6. قدیم ها داشتن دندون طلا نشانه پولداری بود رسم بود اما دندون مصنوعی از دهانت پیدا بود
8. دست هات از کار در زمین پنبه زخمی می شد و پاهات پیله می بست
7. داخل لانه می کردی خروس و مرغ ها را و قتی سرو صدا می کردند مرغ و اردک ها
8. خورشت انار چوک چوک درست میکردی داخل آشپزخانه فدای تو بشوم  -همه سیر می شدند ولی تو گرسنه می ماندی
9. لای پلو سبزی ترشی آلوچه می ریختی گوشت اردک را لای پلو میگذاشتی
10. کدو پلو و نیمرو درست می کردی با ترشی بادمجون ولی خودت نمیخوردی برای اینکه ما بخوریم
11. مادرت کشور و پدرت رمضون از دست داری و داغدار رضا و محمدعلی برادرت شدی
12.قبر عمه ماریه را نور ببارد صد بار و برایش صلوات پشت سرش بفرستیم
13. پارچه پشمی راه راه (الیجه) را شستی و روی بند آویزان کردی با آن روسری که رنگ مروارید آبی است
14. ماه رمضون که میشه قران به بقل می شی و ازش جدا نمیشی ثواب های تو به اندازه کوه شده است
15. تنت بوی گل رازقی را می دهد  در آغوش تو بخوابم تا زمانی که  آفتاب طلوع کند

برگردان به فارسی: کدخدا

خوشا دردی که درمانش حسین است

خوشا دردی که درمانش حسین (ع) است
خوشا آن سر که سامانش حسین (ع) است
دل هرکس سری دارد ز سودا
خوشا عهدی که پیمانش حسین (ع) است
هزاران در بروی خلق بازست
خوشا آن در که دربانش حسین (ع)است
زمین نه، آسمان هم گریه دارد
خوشا چشمی که بارانش حسین (ع) است
نشسته کربلا بر سفره ی عشق
زراه دور مهمانش حسین (ع) است
چه می گوید به نجوا زینب اش را ؟
سرِ پرخون بدامانش، حسین (ع) است
هدف وصل است بی آبی بهانه است
سرم را نقش سلطانش حسین (ع) است
بداهه

#کدخدا_نظرنژاد

گل نکند عشوه در بهار محمد(ص)

تضمینی از غزل استاد چایچیان (حسان)

گل نکند عشوه در بهار محمد (ص)

جان نکند شکوه در کنار محمد (ص)

جامه دران غنچه ، بیقرار محمد (ص)

گل نکند جلوه در بهار محمد (ص)

رونق گل میرود عذار محمد (ص)

ابربپا خاست باز طی شده بهمن

باغ چه دارد بجز عذار تو برتن

غنچه برون کرد باز جامه به گلشن

گل شود افسرده از خزان و ولیکن

نیست خزان از پی بهار محمد (ص)

شهپر عشقش نقشِ بال شقایق

ره بنما تا بشوم عاشق لایق

سایه لطفش نشسته بین دقایق

سایه ندارد ولی تمام خلایق

سایه نشینند در جوار محمد (ص)

کرده تبسم لبت به لاله و ریحان

غبطه به معراج تو خوردند حبیبان

سایه ی الطاف تو، داده به تن جان

سایه ندارد ولی به عالم امکان

سایه فکندست اقتدار محمد (ص)

سرو فرو ماند از صعود کمالش

گفته اذان ماذنه با صوت بلالش

شمس فرو ماند از سرور خیالش

سایه نمی ماند از فروغ جمالش

هاله ی نور است در کنار محمد (ص)

دلبر مکی زدلم پاک کن آلام

ماه ربیع است دگر پخته کن این خام

نور حضورش شکست ظلمت اوهام

 

شمس رخش هم جوار زلف سیه فام

ایت والیل ووالنهار محمد (ص)

میشود آیا بنشینم سر کویش

تا که بگیرم اثر ز طلعت رویش

تا زه کنم جان و دل از قمصرِ بویش

تا که بماند اثر زنکهت مویش

خاک حسین است یادگار محمد (ص)

دلبر من خاک کف پاش توتیاست

این چه شمیم است که از دور هویداست

گفت : ترابش اثر خاک تن ماست

تربت خوشبوی کربلای معلاست

یک اثر از موی مشکبار محمد (ص)

من چه بگویم که حسان گفت سخایش

جن و ملک جمله ثنا خوان صفایش

من چه بگویم که خدا کرده دعایش

من چه بگویم (حسان )به مدح و ثنایش

بس بودش مدح کردگار محمد (ص)

شعر : روح اله نظرنژاد_کدخدا

 

 

روح اله نظرنژاد

امشب این باران مبر، دل با خودت گیلان مبر

یا دلت گیلان مبر، یا امشب این باران مبر

سمت لاهیجان مبر این چای خوش عطر حضور

قوری طرح قجر تا سمت لاهیجان مبر

تایباد ار باد می آید مپرس از زعفران

می وزم تا تای باد این زیره را کرمان مبر

چند شب نامه نوشتم از دو چشمت چند شب

من غلط گفتم تو این شبنامه تا تهران مبر

 ترکمن چای لبت کرده مرا از "ما " جدا

گر"دوشنبه" مال توست لطفی بکن " افغان"  مبر

مکر، می پیچد زشش سو، ازمیان کنگره

از میان کنگره عهد مرا لوزان مبر

یا به رفسنجان مبریا پسته لب خندان نما

پسته لب خندان نما، سربسته رفسنجان مبر

باد می نالد دوباره در کنار روسریت

"ساریه " گر میدهی برباد تا گرگان مبر

سمت تابستان مبر نارنج ها گل کرده اند

روی نارنج مرا تا سمت تابستان مبر

یا دلت گیلان مبر، یا امشب این باران مبر

امشب این باران مبر، دل با خودت گیلان مبر

   روح اله نظرنژاد