میلاد امام حسین (ع)

 

 

 

 

شعر مازندرانی

#غزل_تبری
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا
#اِسپه_رازقی
صُبْ جا بِدوشِ دُختِ پیغمبر گِرمْبه
یا یَعْله تا شو، سینه ی حیدر گِرمبه

امشو تموم انس و جن وِه نور یارمْه
گِر سبزِ قنداقه شه بال ِسَر گِرمبه

بِشْکُفته اِسپه رازقی ماهِ زمین سَر
من ماهتو وه شاخه ی احمر گِرمبه

مردم نَدینه اُونگِدر با شی دِ تا چِش!
من دوشِ پیغمبر ره شی منبر گِرمبه

این فاطمه (س) اون فاطمه* فرقی نکانده
من شی برارونِ دل وَر وَر گِرمبه

هر جا که زینب دَوّه من اونجه دَرِمْبه
سقای نُوم ره یارمه ، دل جِم ، پر گِرمبه

امشو که زهرای گلِ خنده بُونه وا
پر گِرنه خوشحالی جه حیدر تا ثریا

*فاطمه دختر حزام مشهور به ام البنین
@sheere_mazani

#برگردان_به_فارسی
صبح روی پشت دختر پیغمبر جا میگیرم ، یا تکیه گاهم میشود تا شب سینه حیدر (ع)

امشب برای تمام انسانها و فرشتگان نور می آورم ،تا گره قنداقه سبز به شانه ام میگیرم

رازقی(یاس) سپید شکوفه کرد بر صورت ماه، من برای مهتاب شاخه ی گل سرخ میگیرم

اون موقع را ،مردم ندیدند با دو چشمشان، من شانه پیغمبر(موقع نماز) را منبر خود کردم

برایم فاطمه زهرا با ام البنین فرقی ندارند وقتی من همه برادرانم را کنار خودم میگیرم

زینب هر جا باشد من هم آنجاهستم ، نام سقا را می آورم از دلم خوشحال می شوم

امشب که گل خنده بر لب مادرم می شکوفد از خوشحالی آمدنم حیدر تا آسمانها پر میزند

سوگنامه شهادت دختر پیامبر

#غزل_تبری
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا
#درسوگ_حضرت_زهرا_س

ته غم جِم شیعه ماتم دارنه بی چَم
اَتی تیفون ِ، مَلهم دارنه بی چَم

ته داغ اول بَزو تش، زینبِ دل
ته اسلی وسّه، زمزم دارنه بی چَم

مه دل کِندایِ سَر ، دارنه اَلامت
مِخْایته* شَرْف ِ پرچم دارنه بی چم

وَلْاکرده* تِه پهلو سِفتِ مِخْ ره
ندینه محسن ِ چم دارنه بی چَم

ته ریش ریش ِ بسوته چادرِ تش
کَمِل زن، کَرب زن، سَمْ دارنه بی چَم

تِریجه زَنده تی خون، خاشک ناونه
محرم جِم محرم دارنه بی چَم

پِشو بَزّو تی وا، دردهِ هِدا چم
شِلابُ بِرمه غَم غم، دارنه بی چم

هِدا تَش روضه ره تی نُدبه اَسسر
مِه چش کِلا کِلا، زَم دارنه بی چم

@sheere_mazani
#برگردان

از غم تو شیعه ماتم دارد بی اندازه
وطوفان ( غم) را داروی خود دارد بسیار

داغت اول دل زینب را آتش زد
که دارو برای اشکهایت همچون زمزم فراوان دارد

روی درگاه دل من علامتی هست
شالی که میخ از آن رد شد را پرچم خود دارد

کج کرد پهلویت میخ محکم را
ندیدند در پهلویت محسن را به سختی داری

لبه های سوخته چادرت آتشش
کاه بر سر زنان و کرب زنان (عزاداری ات) را سهمی دارد بسیار

جوانه می زند خون تو و خشک نخواهد شد
از محرم محرم بزرگتری جوانه می زند

زیر و رو کرد هوایت درد را کنار زد
باران تند و گریه ی همیشگی ِاشک دارد شدید

روضه را ندبه شما به آتش زد
چشم من کوزه کوزه نم تمام نشدنی دارد

*مِخایته: مِخ هایته
*وِلاکن:ول هاکن

#پنجگانی-شعر تبری

#پنجگانی
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا

ته هَنتا، سرخِ لو ره اُو نَزو په
بلنــدِ گیسّه دوش ِ رو نَزو په
نِماشون خِرما چشّه خُو نَزو په
فنا کاندی دل و ایمونّه#خجه
اگر نفس بَمونده سو نزو په

#برگردان

تو هنوز لبهای سرخت را آب نزده
گیسوی بلند را روی دوش ات نینداخته
غروب چشم های خرمایی را به خواب نزده
دل و ایمان مرا به فنا می دهی #خجّه
اگر نفسی برایم بماند تا طلوع صبح نزده

ولیک چش

#غزل_تبری

#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا 

#قجر چش

قجر قوری جِه چایی هاده خوش تَم

 بِرا افطارِ،می تِک خوانه شُو نم

کمر باریکِ چایِ دختِ شهزاد

بِلا کُول َبیره تم دار باوّه اَتْکم

اَتی هِل خوانه هِل هل بُوره تا کیک(جیگر)

مِه لو اَتتا کِلو قَنْ خوانه مَلْهَم

بِمو اِفتاب بِریم روجا بَخواته

سحر فِرنی ،عسل، خیر هاده کم کم

هرس، اِفتا بِهانه بَیره سُو رِ

نَشو اَرمون چَکو باوّه صِوی دَم

بَمونِس یوخه نونْ واری مه، بِبْلاس 

موذّن قدرِ شو وَنگ کانده بی چَم

هِدائه جِز کَئو چش مِه دَریم رِ

 اَشون تاسا بَوین کُول خُورمه غَم غَم

بموئه فطر شو دل ره نکان یاد

زکات سی سحر ره هاده با هم

 

#برگردان_به_پارسی

 

با قوری قجری چای خوش طعم بده/بیا که وقت افطار است و دهانم شبنمی میخواهد

 

از لیوان کمر باریک دارای عکس شهرزاد(بریز)/بگذار بماند قل بخورد تا خوش طعم شوم کمی

 

کمی هِل میخواهد بگذار بگذار تا به جگر برسد/لب من یک حبه قندبرای دوای زخم  میخواهد

 

دیگرآفتاب بیرون آمد و ستاره روجا خوابید/دیگر کم کم سحری فرنی و عسل خیرات کن

 

بایست، که آفتاب بهانه شب را بگیرد/ نرو که آرزوی من پوچ بشوددرصبح روشن

 

(ببین) مثل نان لواش مانده بیات و پلاسیده شدم/(بیا) موذن اینک شب قدر را بلند فریاد میزند

 

سوزاند اون چشم آبی درونم را / (ببین)از دیشب تا الان (مثل غذا بر آتش) آرام آرام میجوشم

 

شب فطر آمد و دلم را از یاد نبر_زکات فطریه سی سحر را نقد باهم به من هدیه کن

 

 

سردار شهید مدافع حرم اسماعیل زاهد پور

تقدیم به سردار مدافع حرم شهیداسماعیل زاهدپور

 

خَوِر بِمو ،پلنگِ نر هِنیشته / خَور بِمو ،هِرِستائه نَنیشته

خبری آمد که پلنگ نر(به زمین) نشست/ (باز) خبر آمد که ایستاد و(هرگز)ننشست

خَور خَور ،که بی خور بِموئه / بَوین چِتی مه جان جه گِرْ بموئه

خبردار باشید که بدون خبر دادن آمد/نگاه کن که چگونه آنکه به جانم بسته بود آمد

خَور رِسون، مه سینه مشت خونه/قرار بیه دَگِرده زود، نمونه

آورنده خبر دلم پر از خون است/ قرار گذاشت زود برگردد و زیاد نماند

نَکانده عِب اَتی که دیر بمویی / پسر پسر مه پیرِ چشّ ِ سویی

عیب ندارد اگر کمی دیر آمدی/پسر  پسر نور چشمان کم سوی من هستی

 نَکامْبه بِرمه تِه ره چو بَزونه / تِه دسْ دَوسْته بی یه، لوُ بَزونه

گریه نمیکنم که ترا با چوب زدند/وقتی دستت بسته بود با لگد ترا زدد

نَکامبه بِرمه ،بِرمه ر چه فایده / ندارنه برمه، چشْ ته قدِ قایْده

گریه نمیکنم گریه را فایده ای نیست/چون گریه ،چشمی به بلندی قد تو ندارد

ته فال کوئه، ته سر کوئه، ته تن کو؟/ِ مُقُر بِرا ته خونی پیرهن کو؟

پس دستت و سرت و تنت کجاست/اعتراف کن پیراهن خونی ات کجاست؟

نکامبه برمه که کفن نداشتی / دِوَنْدی ،شَرف اُ ،پیرُهن نداشتی

گریه نمی کنم که کفن نداشتی/کفش و شال و پیراهن نداشتی

ته ساک کوئه چَپی کوئه قوا کو؟/ شازده پسر، علی کو ارمیا کو؟

ساکت وچپیه وکت ات کجاست؟/پسر رشیدم بگو علی و ارمیا پسرانت کجایند

اِلاج نوونه غصه مار نشونه/ ننا هنیشته برمه جار، نشونه

فراوان است غصه و تمام نمی شود/مادر نشسته است در عرصه ی گریه و جایی نمی رود

هِنیشته برمه هکْ هکِ بموئه/ بِبا ته داغ سَر،کمک بموئه

گریه تمام شد و نفس نفس زدن آمده/پدر برای تسلی داغ تو به کمک آمده

هِنیشته بیمه نالِ سَر، نموئی /اِسا بمومه خاکِ سر، ته کویی؟

نشسته بودم روی رواق و نیامدی/الان نشستم سر خاکت پس کجایی

ته گهتِ آسمونِ چلچلا بی / نخوارِ آسمونْ دله، صفا بی

تو پرستوی آسمان بی انتها بودی/آسمان گرفته را صفا بودی

بلند می ر کی پشو بزوئه؟ / هدائه چَمْ ته دیمِ لو، بزوئه؟

موی بلندت را چه کسی به هم زد/فرم داد و کجش کرد رو گونه ات

اِلاله کو ؟بهارِ رازقی کو؟/ تی داغِ سر چراغِ عاشقی کو؟

آلاله و یاس بهاری کجاست؟/بر روی داغ غمت چراغ عاشقی کجاست

چه اتّا پسْپلیک مِره نِشنی / قراربیه دگردی زود، چه ننی؟

چرا یک نگاه کوچک به من نکردی/قرار بود زود برگردی چرا نمی آیی؟

اِسا تی سنگِ سر ر پِرزو زَمبه / بلبل اُ چلچلا ر اَی رو زمبه

حالا سنگ سرد تو را با دسمال تمیز میکنم/به بلبل و پرستو رو می اندازم

زَنده مره تی سرد سنگ اشاره/کی خوانه، اَی تی جم خور بیاره

سنگ سردت به من اشاره میکند/چه کسی دوباره از تو خبر می خواهد بیاورد

نِنا هِنیشته پشت در، دگردی/ تِه منتظر هِنیشته بَردگردی

مادر کنار در نشسته است برگردی/ منتظرت نشسته که دوباره بیایی

 شعر: روح اله نظرنژاد

اِفتاب سوسو

اِفتاب سو سو

بی ته افتاب سو سو رِ چه فایده

بی ته ماه تی تیِ ، رو  رِ چه فایده

بی ته چه فایده تِرتِری (قمری) بخونده 

بی ته رازقیِ بو رِ چه فایده

هرشو تی قاب عکس کشه زمبه

خروار خروار غصه ر رجه زمبه

تی بورده راه ر اسلی و مجیک جم

لس لس امبه و کاب جم وجه زمبه

کجه آخر تره منزل هدانه

تره خارشتی سفت گِل هدانه

بدوتنه ته تن متخال اعلا

می تن سیو بدوته جل هدانه

یکسالِ راه درِ می چش ننی چه

دل ر تش زمبه نال پش ننی چه

اتتا وا هم ننه بواشه در واز

می دل بهیته ترکونش ننی چه

کورمال کورمال امبه آدرس کجوئه

تی سرد دیم جل دوس کجوئه

بواشم چلچلا بی یم تی سامون

اتتا آدرس هاده قفس کجوئه

اینتا کیجا ته وسته برمه کانده

اونتا تنها ته وسته برمه کانده

تی حال پرسنّه جواب چی باورم

زنا سیوا ته وسته برمه کانده

#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا 

@nazarnezhad_kadkhoda2

اسیو کنار

همون اسیو کنار بن بست کوچه

وینگوم خارشت ور چندتا پیازچه

ته برار زمر اشا, رندی خواسته

من ته خواهونمه ته برار چه

#نظرنژاد_کدخدا

برگردان به پارسی
کنار همان آسیاب که کوچه اش بن بست بود
کنار خورشت بادمجان (وینگوم) چند تا پیازچه بود

برادرت زیر چشمی نگاه میکرد و از من ته دیگ(رندی) میخواست
من خواهان تو هستم به برادرت چه کار دارم

#نظرنژاد_کدخدا

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2/226

میا (هوای ابری)

"میا "
صِواحی که هوا  میا هسته
آفتاب ناز نکش
تِلای وَنگ و سیکای مَک مَک
ته خو ر
ته می واری پِشو زَنده
چش ر کُوریک نَیر
بِنه سَر ویشار

شعر: کدخدا_نظرنژاد

برگردان به پارسی:
صبح که هوا ابری و گرفته است
منتظر آفتاب نباش
آواز خروس و سروصدای اردک
خوابت را
مانند موهایت به هم میزند
دیگه چشمانت را نبند که
"بنه سر" خیلی وقت است که بیدار است و منتظر توست
میا (هوای ابری و آماده بارش)

#نظرنژاد_کدخدا

https://telegram.me/joinchat/AZDXsDwAOczLyC2O2Gam6w

خال قالی زن

خال قالی زن، گو داشته / بالا مَله اَسیو داشته

/ انار و اُنشو داشته / یتا لِتکا لیمو داشته

نا پیه نا راغون خورده / ناهار فسنجون خورده /

کئی پلا نیمرو خورده / زالک زمستون خورده /

پارسال که بُورده بازار / کلوش بَیته چارِ زار  /

همین هفته نِماشون / بورده تا سبزه میدون /

عابر بانک جه پول هایته / یارانه وِ هول هایته /

پارچه چیت بَهیته / کادو دَپیت بهیته /

بَدوته متکا سرکش / پَر بدوته کش به کش /

لحاف کرسی بدوته / خرج عروسی بدوته /

ها پیش پیش و ها کیش کیش / ته گپ زنده مره نیش /

این دنگه و اون دنگه / کدخدا بزّو ونگه /

کیجا تلا نداشته / ریکا قوا نداشته /

کفش و کلاه چه فایده / نَواشه عقل قایده /

خال قالی زن بیمو / بدوشته زرد منگو /

شعر:کدخدا

خال قلی زن=زنِ پسرخاله

https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2  

عیسی کیانی حاجی شعر تبری

عاروس و داماد شینه‌حِجلِه خِنِه
شَمْ به دَسّ و قَن به دِهون کِردِنِه
دامـــادِ پـر اِمــو دائِـه پـا اِنــّاز
تـا عـاروس هنیشـه روی زر اِنّاز
عــاروس شِه خِنِه وَنِِّسه رَجــِه
کَتِ کَـش ر زوئِه رِز رِزِ میـجِـه
آویزون‌کِردِه هرچی داشتِه‌جِهاز
مُورْ قاب،ُتتم‌کیسه،پیل‌کیف، جانِماز
عیسی کیانی حاجی،سجرو، ص40،ناشر مؤلف، 1375