خجه

  (1) خَجّه (خدیجه)

  هَنتا بی تِه مه چش راه دَره خَجّه

  مه دل هنتا ته همراه دره خجه

  ته که گاتی اِنی فردا صِواحی

  نِماشون ِ ، مِه تِک آه دَره خجه

  # نظرنژاد_کدخدا

  برگردان به پارسی:

  هنوز دلم بدون تو چشم به راه است

  دل من هنوز با تو و همراه توست

  تو که قول دادی فردا صبح برمیگردی

  غروب شده و بر لبم حسرت نیامدن توست

   شعر : نظرنژاد_کدخدا

  خَجّه

  مسلمانون مه دل خجه رِ خوانه

  همون سرخ گل چَرده رِ خوانه

  گَهتِ  لَوه دِلِه آش  ر چِشِنه

   مه تِک آش بخورده لوُچه ر خوانه

   # نظرنژاد_کدخدا

  برگردان به پارسی:

  آی مردم من دلم خدیجه را خواهان است

  همون که چون جوانه گل سرخ را می ماند

  در دیگ بزرگ آشِ پخته شده را می چشد

  دهان من همان لب هایی که آش خورده را می خواهد

  

  @nazarnezhad_kadkhoda2