خوامبه تی دل ، مه جا رضا بَواشه/تی گَهت دل ،فقط مه جا بواشه
اگه قبول هاکانی، اَی دَواشیم/ته لطف جا ،کُور گِره ،وا بواشه
کی خوانه اَی سازه بَهیره دل ر/گرمِ تنور سَر دلا بواشه
تی دستار ِ اگه بَهیره سردی/کی خوانه زینب نِنا بواشه
محمد(ص) و علی (ع)حسین(ع) و حسن(ع)/چادر بن چتر کِسا بواشه
نِخامبه این دِ روز عمر دنیا/ته لطف اَمه دل جه سیوا بَواشه
تِه قبر سَر شه دل ر لَت کَشمبه/قبر نشون اگه پی دا بَواشه
#نظرنژاد_کدخدا
@nazarnezhad_kadkhoda2
مه دل لمپای واری کانده پک پک
همین گوشه کنارا کانده رک رک
شه همراکت بیاردی رازقی بو
اسا خنده بمو در زنده تک تک
#روح اله نظرنژاد_(کدخدا)
بَزن لَله ،که نا شو دارمه نا روز
ته لَله وایِ وا جه، دل گِرنه سوز
بلارم تی نفس رِ ، تی گلی ر
خوش هادم تی گلی سَرِ هَلی ر
١٣٩۵/۰٢/١۰
#نظرنژاد_کدخدا
@Nazarnezhad_kadkhoda2
ته لس لس شونی و
من امبه ته پس
نشو پیش پیش
ته خاهونمه در بس
ته لینگ رج هارش
هنتا دیاره
گرمه کل بز راه ر
امبه لس لس
#نظرنژاد_کدخدا
بیاد استاد حسین طیبی نوازنده لَله وا=نی
بیاد استاد حسین طیبی نوازنده نی
نویسنده: روح اله نظرنژاد - ۸ اسفند ۱۳٩٥
مازرونِ تِک، لَله دهون درشونه
خسته نخارِ تن ،بی هم زوون درشونه
هفت بند لَله ،برمه گلی بموندس
پیتک بَزّه مِقوم، تا آسمون درشونه
شعر:نظرنژاد_(کدخدا
)
برگردان به پارسی
لب مازندران ،نی به دهان در حال رفتن است
با تن خسته و پیر، بی همزبان در حال رفتن است
لَله ی (نی) هفت بند بعد از رفتن استاد با گلوی پر از گریه باقی مانده است
نوای آرام صدایش در حال رفتن به آسمان است
شاعر :کیوس گوران شاعر سوادکوهی
اتتا دریو برمه
یک دریا گریه
اتتا دریو برمه دارمه، مره مشتسه نواجش
یک دریا گریه ام، پر از ناله و نوا
Ata daryo berme darme,
mere mashtaste nevajesh
هول این دارمه بوارم، جای اسری (اسلی )خون بیه چش
میترسم ببارم و خون به جای اشک از چشمانم سرازیر شود
Howl in darme bevarem,
jaye asri khon baye chesh
مه ذلیخا ناره کنده، سنگ دلِ پاره کنده
دل سنگ از ناله های یارم پاره میشود
Me zelykha nare kende,
sange dele pare kende
ویشه از داغ وه خالی، نامرال موندنه نا مش
از داغ او بیشه خالی از آهوان است
Vishe az daghe ve khaly,
na meral mondene na mesh
بی وه من کورمه بهار، ساز و سرنای نفار
بی او، نه در بند بهارم و نه سازو آواز کومه های
شالیزار
Be ve men korme behar,
sazo sornaye behar
زمبه سر سر تیناری، مثل بلبل دارمه خوندش
بر سر میزنم و چونان بلبل به آواز میخوانم
Zambe sar sare tinary,
mesle belbel darme khondesh
مله گرد هسمه عاشق، تسه خوندمبه شه سود
کوچه گرد عاشقم و شرح پریشانی خود میدهم
Male gerd haseme ashegh,
tese khondembe she sod
من اگه اینتی نخوندم، گیرنه عشق پکفا لش
که اگر چنین نکنم، عشق به غربت خود میرسد
men age inty nakhondem,
girne eshgh pekfalesh
وقتی وندنه مه تک، تا نخوندم دل سود
وقتی حکم به بستن دهانم میدهند تا صدای دل برنخیزد
Vaghty vandene me tek,
ta nakhondem dele sod
دل ندارنه گمونم، بی درو هسنه ناخش!
به گمانم بیمارانی هستند بی دل!
Del nedarne gampnem, bi
dero hasene nakhesh
دیم لپاسه ی پشتی، دارمه مثل تش انگشت
صورتم از سیلی، سرخ آتش گون است
Dayeme lapasseye peshty,
Darme mesle tash angesht
مره هاجیش دره، تیفون_ مه بریم خنده ره نش
پر از ترس و طوفانم، به خنده ام منگر..!
Mere hajesh dare tifon,
me berim khandere nesh
کمبه دسمال، چش نم، ورمه دفتر، دل غم
نم چشمان را به دسمال و غم دل را به دفتر میبرم
Kembe dasmal, cheshe
nam, varme dafter, dele gham
تا که ر هایره شماجه، چش اثری، دل وارش...!
تا دیار
شما به سیل بارش دیده و دل در آید..!
Ta ke rehayre shemaje,
chesh asry del varesh
اِمشو مه دل خو نشونه چنده پَلی پلی وونه
اتی انار دل وشا ، اتی ترش هلی وونه
دار کوتن واری اتی،می سرره هی کوتندنه
اتی مه ور پر کشنه مه وسسه پاپلی وونه
اتتا گدر غزل وونه ،سینه ره رنگ و بو دنه
اتتا گدر شونگ کشنه ،لینگ بن تلی وونه
اتتا گدر چراغ سو اتتا گدر کلاغ شو
اتتا گدر مه دشت لو ،کوتر چنبلی وونه
خوامبه اتی گپ بزنم کتارره مه قد دنییه
زلف کفن چتی مه دل، عقده ی مه گلی وونه
انده مه تننه تش دره انده مه دل له تو دره
شو تا صوی مه خسسه دیم اسری جا قلی وونه
ته دنی وتسسه مه دل روز و شو ر نشناسنه
ته دنی وخننه مه ور، اتتا ززم کلی وونه
شعر : ذبیح اله ذبیحی
امروز خَجّه سیاه چِلوار دَپوشته
صِواحی زرد مَنگو ر بَدوشته
مزار سَر هِدائه ختم قرآن
دلِ دله تیناری رِ بَکوشته
شعر:نظرنژاد-کدخدا
برگردان به پارسی:
امروز خدیجه سیاه پوشید
اول صبح گاو شیرده را دوشید
بر سر مزار ختم قرآن گرفت
با این کار غم تنهایی را در دلش کشت
برگردان: کدخدا