تضمینی از غزل استاد چایچیان (حسان)
گل نکند عشوه در بهار محمد (ص)
جان نکند شکوه در کنار محمد (ص)
جامه دران غنچه ، بیقرار محمد (ص)
گل نکند جلوه در بهار محمد (ص)
رونق گل میرود عذار محمد (ص)
ابربپا خاست باز طی شده بهمن
باغ چه دارد بجز عذار تو برتن
غنچه برون کرد باز جامه به گلشن
گل شود افسرده از خزان و ولیکن
نیست خزان از پی بهار محمد (ص)
شهپر عشقش نقشِ بال شقایق
ره بنما تا بشوم عاشق لایق
سایه لطفش نشسته بین دقایق
سایه ندارد ولی تمام خلایق
سایه نشینند در جوار محمد (ص)
کرده تبسم لبت به لاله و ریحان
غبطه به معراج تو خوردند حبیبان
سایه ی الطاف تو، داده به تن جان
سایه ندارد ولی به عالم امکان
سایه فکندست اقتدار محمد (ص)
سرو فرو ماند از صعود کمالش
گفته اذان ماذنه با صوت بلالش
شمس فرو ماند از سرور خیالش
سایه نمی ماند از فروغ جمالش
هاله ی نور است در کنار محمد (ص)
دلبر مکی زدلم پاک کن آلام
ماه ربیع است دگر پخته کن این خام
نور حضورش شکست ظلمت اوهام
شمس رخش هم جوار زلف سیه فام
ایت والیل ووالنهار محمد (ص)
میشود آیا بنشینم سر کویش
تا که بگیرم اثر ز طلعت رویش
تا زه کنم جان و دل از قمصرِ بویش
تا که بماند اثر زنکهت مویش
خاک حسین است یادگار محمد (ص)
دلبر من خاک کف پاش توتیاست
این چه شمیم است که از دور هویداست
گفت : ترابش اثر خاک تن ماست
تربت خوشبوی کربلای معلاست
یک اثر از موی مشکبار محمد (ص)
من چه بگویم که حسان گفت سخایش
جن و ملک جمله ثنا خوان صفایش
من چه بگویم که خدا کرده دعایش
من چه بگویم (حسان )به مدح و ثنایش
بس بودش مدح کردگار محمد (ص)
شعر : روح اله نظرنژاد_کدخدا