بیاد استاد حسین طیبی نوازنده لَله وا=نی
بیاد استاد حسین طیبی نوازنده نی
نویسنده: روح اله نظرنژاد - ۸ اسفند ۱۳٩٥
مازرونِ تِک، لَله دهون درشونه
خسته نخارِ تن ،بی هم زوون درشونه
هفت بند لَله ،برمه گلی بموندس
پیتک بَزّه مِقوم، تا آسمون درشونه
شعر:نظرنژاد_(کدخدا
)
برگردان به پارسی
لب مازندران ،نی به دهان در حال رفتن است
با تن خسته و پیر، بی همزبان در حال رفتن است
لَله ی (نی) هفت بند بعد از رفتن استاد با گلوی پر از گریه باقی مانده است
نوای آرام صدایش در حال رفتن به آسمان است
امروز خَجّه سیاه چِلوار دَپوشته
صِواحی زرد مَنگو ر بَدوشته
مزار سَر هِدائه ختم قرآن
دلِ دله تیناری رِ بَکوشته
شعر:نظرنژاد-کدخدا
برگردان به پارسی:
امروز خدیجه سیاه پوشید
اول صبح گاو شیرده را دوشید
بر سر مزار ختم قرآن گرفت
با این کار غم تنهایی را در دلش کشت
برگردان: کدخدا
در سوگ شهدای آتش نشان
تَش و کِلین
دی دَکِته هارش پلاسکو یک دیم/تَش و کِلین دَپیته بومِ خِریم
کی می صدار اِشنونه تشِ بِن؟/بِرمه گَلی ریکا،مه،چش رِ نَوِن
مگه ناهُوت بینه که تَش هِنیشته/کلین دِله بُوردِنی تَش نَنیشته
تَش که تَنیره زوُ هِرِستا بینی/اَنگِشت کُلو یِ سَر هِرِستا شینی
شما که جانِ خالی جِه بُوردنی/غصه ی شِه برارون خُوردنی
همه بُوردنه، شماها نَشینی/سرباز مگه کانده عقب نِشینی
تشِ دله شِه تنِ جا کاردنی/گرمِ کلینِ تنِ لا کاردنی
امروزا غصه ر کُوفا کانده دل/پلاسکوی گوشه میا کانده دل
دل که بَهیته غصهِ جه تُوتِراک/بِرمه ی بی صدا هارش زیر خاک
همه بُوردنه،شماها نشینی/سرباز مگه کانده عقب نشینی
اَی که سرفراز امه خاکنی/تش و کلین و کینه جا پاکنی
شما که گاتنی هوا پس نِنِه / نفس کِتارک زنه لَس لَس اِنه
کیجا رِ گاتنی کُولک دی کاننه/ریکا رِ گاتنی کُولک بی کاننه
تَش مگه بُونه که الُوک نَواشه/تَش کَر دل بونه تِتوک نَواشه
تِه عاشقی کلینِ بنِ تَشه/وا دَکفه تیرونِ گیرنه کَشه
تقدیم به آتش نشانان شهید
شعر:نظرنژاد-کدخدا
سلام
درشعر زیر سعی شده از واژهای تبری و پارسی بصورت مکمل استفاده شود بطوری که با دانستن برگردان پارسی تعدادی از واژه ها،تمامی خوانندگان شهرهای مختلف مازندران و سایر نقاط ایران پی به مفهوم آن ببرند و به تعدادی از کلمات زبان تبری جان تازه ای داده شود
امید است اینگونه سرایش (تبری+پارسی) که آنرا جمعا "تبرسی" می نامم مورد قبول و استفاده قرار گیرد
#نظرنژاد_کدخدا
@nazarnezhad_kadkhoda2
دَلیک = دَله
گفتی ازعشق و مرا کردی - دَلیک
تِه گالِ- بشکفته و من چون- تِریک
مه سِره- این دَنگ سَر - اون دَنگ سَر
مه گَلی- از داغ عشقت - جزّریک
آه بنگر - اَسلی جا بَیمه شِتال
دیم اِرِب کاندی و چش گِرنی کُوریک
بس کن اینگونه دگر – جَزرم - مده
در غم هجرتو کارم شد -زریک
آمدم تا کوی تان - مِلیجه باغ
پشت پرچین اش نمودم - بن پریک
جِززِ پی- کردی مرا از روی قهر
محو شد از- لُوچه ی -من نقش- ریک
گقتم از – اِندون- عشقت بگذرم
من- لَ لِم باز و - تویی چون - اِسپریک
بس که در - کیکَم – غبارغم نشست
خون نمی چرخد میان- اِسبه کیک
باز بر -تیکایِ - دل سنگی مزن
تو قِراقوشی - مَنِ بیچاره - زیک
مَسِّکی - چشمت ،دلم را جلد کرد
گرچه گه گاهی نماید - جِمبریک
گوش کن می خواند این – بِرمه گَلی-
روی – اِزدار- غمت چون - ترتریک
آه دیگر جان نمانده در تنم
همچو خوره خورده جانم را - اَجیک
"دارد اینجا یک نفر جان میدهد"
بر لبت آیا نشینم چون - خِلیک
غرق عشقت خواهم آخرشد سحر
کن قبول از کدخدایت - اش گلیک
#نظرنژاد_کدخدا
@nazarnezhad_kadkhoda2
برگردان چند لغت به پارسی:
دلیک= دله
گال=گُل
تریک= جوانه و شکوفه و میوه نورسته
مه سره= خانه من
دَنگ = دستگاه شالی کوبی آبی
جزریک=سوختگی شدید
جزر=زجر دادن
زریک=نالیدن
ملیجه=مورچه
بن پریک=بالا پایین پریدن
جزّز پی=دنبه کباب شده
لوچه=لب
ریک =خنده
اندون=آبگیر
لَ لم باز=سنجاقک
اسپریک=پرستوی دریایی
کیکم(کی کم)=جگرم
اسبه کیک= جگر سفید
قراقوش=عقاب سیاه
مسِّکی=خار چسبنده
جمبریک=چموش
اِز دار=درخت آزاد
تِرتِریک=پرنده ای شبیه قمری-قمری
اَجیک=کرم
خِلیک=آب دهان
اَش گِلیک=گل نسترن
@nazarnezhad_kadkhoda2
امروز چند روز وونه مِه حال بَییتو
نا خُو دارمه نا نون خارمه و نا اُو
مِه نبض ته بَیر انگار دارمه تو
تِه دست جه من نا روز دارمه نا شُو
#محمد_علی_هزارجریبی
برگردان به پارسی:
چند روز است که حالم گرفته است
نه خواب دارم نه غذامی خورم
نبضم را بگیر انگار تب دارم
از دست کارهایت روزگارم سیاه است
مِره تِه کاراجِه تُو بَییته تُو (تب)
مِره ویندی تِه اَخما باز دَکِتو
خاشِ دیمه دَپوش ترسمبه یک شو
ته ره نامرمی خُو بَوینه خو
#محمد_علی_هزارجریبی_از کتاب بهار ترانه-صفحه 103
برگردان به پارسی:
از کارهایت ،تب کرده ام
مرا که می بینی اخم می کنی
رویت را بپوشان میترسم شبی
نامحرمی ترا در خواب ببیند
برگردان: محمد علی هزارجریبی- کردکوی
بهار بک و بو (عطر و بوی بهار)
1_ اَی بِموئه ته بهار بِک و بو
بُورده مِه تِرکانش و مِی تن تو
2_ نِماشون صبح زلال بونه ته جا
صِواحی بونه اَمه تارِما شو
3- ته بِلاره ته قدمگاه می چشا
بِرا تا گوم بَواشه این خِت و خو
4_ دِفرازن سبز علم ساریه سر
تِی پَلی ندارمی تِپّه آبرو
5_ کُجه شونی هرجا شومبه تِه دری
گِرنه نور ته لینگ رَج جه اَلبسو
6_نوجِ روجائی صواحی دارِ سر
یاد بیارده شِه خونش ر تِرتِرو
7_ تیساچو بَیّه می دل دشت دله
گی زِلیک میچکا بَزو مه سر و رو
8_اَنده بد بَیمی و بد هاکاردمی
اما رِ وَنگ هاکانی ندارمی رو
9_ قدیما گندم سبز رو بِیمی
اِسا بَیمی شالی یِ زردِ پَخو
شعر : کدخدا -نظرنژاد
برگردان به پارسی:
1_ دوباره عطر و بوی بهار آمد
از تنم درد و غم و تب خارج شد
2-غروب به صبح پاک تبدیل می شود از آمدنت
وشب تاریک ما تبدیل به روشنایی صبح میشود
3_ فدایت شوم چشمانم قدمگاه تو باشد
بیا تا از بین برود این رخوت و خواب آلودگی
4-برافراشته کن علم سبز محمدی بر بالای ساریه(ساری)
در پیش گاه تو اگرچه قطره ای آبرو نداریم
5_ به کجا میروی که هرجا میروم ترا میبینم
از رد پای رفتن تو نور میگیرد آذرخش
6_ روشنای اولیه ستاره صبح (روجا) هستی از روی درخت
قمری بیاد آورده دوباره صدای خواندنش را
7_ دل من چوب خشک وسط مزرعه شده (مترسک)
که گنجشک ها بر شانه و صورتم فضله میریزند
8_ آنقدر بد شده ایم و بدی کرده ایم
که اگه صدایمان بکنی از خجالت روی آمدن نداریم
9_ قدیما صورتمان چون گندم ها سبز بود
اما الان زرد و توخالی شدیم مثل سبوس شالی
https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2
همون اسیو کنار بن بست کوچه
وینگوم خارشت ور چندتا پیازچه
ته برار زمر اشا, رندی خواسته
من ته خواهونمه ته برار چه
#نظرنژاد_کدخدا
برگردان به پارسی
کنار همان آسیاب که کوچه اش بن بست بود
کنار خورشت بادمجان (وینگوم) چند تا پیازچه بود
برادرت زیر چشمی نگاه میکرد و از من ته دیگ(رندی) میخواست
من خواهان تو هستم به برادرت چه کار دارم
#نظرنژاد_کدخدا
https://telegram.me/nazarnezhad_kadkhoda2/226
