بِچا کرسی مه لینگ توُو نیارنه
سردِ اَنگوس مه چششِ سُو نیارنه
بَزومه پُف زغال اَنگِشت بَواشه
زنغال کِلین کُولِک رِ بو نیارنه
شعر : کدخدا_نظرنژاد
برگردان به فارسی
کرسی سرد پاهایم را گرم نمیکند
انگشت سرد به چشم من نور نمیدهد
فوت بزنم زغال آتش گداخته بشود
خاکستر زغال بوی اسپند را در نمی آورد
کدخدا
@nazarnezhad_kadkhoda2
در سوگ شهدای آتش نشان
تَش و کِلین
دی دَکِته هارش پلاسکو یک دیم/تَش و کِلین دَپیته بومِ خِریم
کی می صدار اِشنونه تشِ بِن؟/بِرمه گَلی ریکا،مه،چش رِ نَوِن
مگه ناهُوت بینه که تَش هِنیشته/کلین دِله بُوردِنی تَش نَنیشته
تَش که تَنیره زوُ هِرِستا بینی/اَنگِشت کُلو یِ سَر هِرِستا شینی
شما که جانِ خالی جِه بُوردنی/غصه ی شِه برارون خُوردنی
همه بُوردنه، شماها نَشینی/سرباز مگه کانده عقب نِشینی
تشِ دله شِه تنِ جا کاردنی/گرمِ کلینِ تنِ لا کاردنی
امروزا غصه ر کُوفا کانده دل/پلاسکوی گوشه میا کانده دل
دل که بَهیته غصهِ جه تُوتِراک/بِرمه ی بی صدا هارش زیر خاک
همه بُوردنه،شماها نشینی/سرباز مگه کانده عقب نشینی
اَی که سرفراز امه خاکنی/تش و کلین و کینه جا پاکنی
شما که گاتنی هوا پس نِنِه / نفس کِتارک زنه لَس لَس اِنه
کیجا رِ گاتنی کُولک دی کاننه/ریکا رِ گاتنی کُولک بی کاننه
تَش مگه بُونه که الُوک نَواشه/تَش کَر دل بونه تِتوک نَواشه
تِه عاشقی کلینِ بنِ تَشه/وا دَکفه تیرونِ گیرنه کَشه
تقدیم به آتش نشانان شهید
شعر:نظرنژاد-کدخدا