می دست عصا کو؟
مه زخمِ دوایی
پی یر(پدر)جان نَشو
مه جان ر شفایی پی یرجان نشو
مه اسلی (اشک) نی یلنه که خوار بَوینم
تِه ره شه دلِ سَر، قرار بَوینم
ندارنه پی یر جان بی ته خانه سُو
ته لینگِ کی کانده ضماد شو به شو
نشو بی ته اَی لال بونه اِسپریک(پرستوی دریایی)
نَئیر می دل
ِغصه جم پی چلیک(نیشگون)
اذون تی صدائه،بلال خوندنه؟
ته گرم ِصدا می غمِ شَندنه
بَوین دارِ سَر خوندنه چلچلا
سفری کوتر
خوندنه بی صدا
پی یر بی ته توم بونه می دلخوشی
مه تن جم نَشونه دیگه ناخشی
ته تن خستگی ر نداشته قرار
اِسا خستگی ر دیگه کار ندار
ته تن ر بشورم خنک باوه توو(تب)
مه چش افتو افتو دَشندیه او
خِش هادم تی دیم ر، نا، تی لوچه ر
ته پند و تی صحبت می جان جه گِر
چِتی بی عصا من بی ته راه بورم
نَشو من نخامبه که هیچ جا بورم
#روح_اله_نظرنژاد_کدخدا
با الهام از شعر زیبای استاد وحید دانا