بیاد استاد حسین طیبی نوازنده لَله وا=نی
بیاد استاد حسین طیبی نوازنده نی
نویسنده: روح اله نظرنژاد - ۸ اسفند ۱۳٩٥
مازرونِ تِک، لَله دهون درشونه
خسته نخارِ تن ،بی هم زوون درشونه
هفت بند لَله ،برمه گلی بموندس
پیتک بَزّه مِقوم، تا آسمون درشونه
شعر:نظرنژاد_(کدخدا
)
برگردان به پارسی
لب مازندران ،نی به دهان در حال رفتن است
با تن خسته و پیر، بی همزبان در حال رفتن است
لَله ی (نی) هفت بند بعد از رفتن استاد با گلوی پر از گریه باقی مانده است
نوای آرام صدایش در حال رفتن به آسمان است
شاعر :کیوس گوران شاعر سوادکوهی
اتتا دریو برمه
یک دریا گریه
اتتا دریو برمه دارمه، مره مشتسه نواجش
یک دریا گریه ام، پر از ناله و نوا
Ata daryo berme darme,
mere mashtaste nevajesh
هول این دارمه بوارم، جای اسری (اسلی )خون بیه چش
میترسم ببارم و خون به جای اشک از چشمانم سرازیر شود
Howl in darme bevarem,
jaye asri khon baye chesh
مه ذلیخا ناره کنده، سنگ دلِ پاره کنده
دل سنگ از ناله های یارم پاره میشود
Me zelykha nare kende,
sange dele pare kende
ویشه از داغ وه خالی، نامرال موندنه نا مش
از داغ او بیشه خالی از آهوان است
Vishe az daghe ve khaly,
na meral mondene na mesh
بی وه من کورمه بهار، ساز و سرنای نفار
بی او، نه در بند بهارم و نه سازو آواز کومه های
شالیزار
Be ve men korme behar,
sazo sornaye behar
زمبه سر سر تیناری، مثل بلبل دارمه خوندش
بر سر میزنم و چونان بلبل به آواز میخوانم
Zambe sar sare tinary,
mesle belbel darme khondesh
مله گرد هسمه عاشق، تسه خوندمبه شه سود
کوچه گرد عاشقم و شرح پریشانی خود میدهم
Male gerd haseme ashegh,
tese khondembe she sod
من اگه اینتی نخوندم، گیرنه عشق پکفا لش
که اگر چنین نکنم، عشق به غربت خود میرسد
men age inty nakhondem,
girne eshgh pekfalesh
وقتی وندنه مه تک، تا نخوندم دل سود
وقتی حکم به بستن دهانم میدهند تا صدای دل برنخیزد
Vaghty vandene me tek,
ta nakhondem dele sod
دل ندارنه گمونم، بی درو هسنه ناخش!
به گمانم بیمارانی هستند بی دل!
Del nedarne gampnem, bi
dero hasene nakhesh
دیم لپاسه ی پشتی، دارمه مثل تش انگشت
صورتم از سیلی، سرخ آتش گون است
Dayeme lapasseye peshty,
Darme mesle tash angesht
مره هاجیش دره، تیفون_ مه بریم خنده ره نش
پر از ترس و طوفانم، به خنده ام منگر..!
Mere hajesh dare tifon,
me berim khandere nesh
کمبه دسمال، چش نم، ورمه دفتر، دل غم
نم چشمان را به دسمال و غم دل را به دفتر میبرم
Kembe dasmal, cheshe
nam, varme dafter, dele gham
تا که ر هایره شماجه، چش اثری، دل وارش...!
تا دیار
شما به سیل بارش دیده و دل در آید..!
Ta ke rehayre shemaje,
chesh asry del varesh
اِمشو مه دل خو نشونه چنده پَلی پلی وونه
اتی انار دل وشا ، اتی ترش هلی وونه
دار کوتن واری اتی،می سرره هی کوتندنه
اتی مه ور پر کشنه مه وسسه پاپلی وونه
اتتا گدر غزل وونه ،سینه ره رنگ و بو دنه
اتتا گدر شونگ کشنه ،لینگ بن تلی وونه
اتتا گدر چراغ سو اتتا گدر کلاغ شو
اتتا گدر مه دشت لو ،کوتر چنبلی وونه
خوامبه اتی گپ بزنم کتارره مه قد دنییه
زلف کفن چتی مه دل، عقده ی مه گلی وونه
انده مه تننه تش دره انده مه دل له تو دره
شو تا صوی مه خسسه دیم اسری جا قلی وونه
ته دنی وتسسه مه دل روز و شو ر نشناسنه
ته دنی وخننه مه ور، اتتا ززم کلی وونه
شعر : ذبیح اله ذبیحی
امروز خَجّه سیاه چِلوار دَپوشته
صِواحی زرد مَنگو ر بَدوشته
مزار سَر هِدائه ختم قرآن
دلِ دله تیناری رِ بَکوشته
شعر:نظرنژاد-کدخدا
برگردان به پارسی:
امروز خدیجه سیاه پوشید
اول صبح گاو شیرده را دوشید
بر سر مزار ختم قرآن گرفت
با این کار غم تنهایی را در دلش کشت
برگردان: کدخدا
بِچا کرسی مه لینگ توُو نیارنه
سردِ اَنگوس مه چششِ سُو نیارنه
بَزومه پُف زغال اَنگِشت بَواشه
زنغال کِلین کُولِک رِ بو نیارنه
شعر : کدخدا_نظرنژاد
برگردان به فارسی
کرسی سرد پاهایم را گرم نمیکند
انگشت سرد به چشم من نور نمیدهد
فوت بزنم زغال آتش گداخته بشود
خاکستر زغال بوی اسپند را در نمی آورد
کدخدا
@nazarnezhad_kadkhoda2
در سوگ شهدای آتش نشان
تَش و کِلین
دی دَکِته هارش پلاسکو یک دیم/تَش و کِلین دَپیته بومِ خِریم
کی می صدار اِشنونه تشِ بِن؟/بِرمه گَلی ریکا،مه،چش رِ نَوِن
مگه ناهُوت بینه که تَش هِنیشته/کلین دِله بُوردِنی تَش نَنیشته
تَش که تَنیره زوُ هِرِستا بینی/اَنگِشت کُلو یِ سَر هِرِستا شینی
شما که جانِ خالی جِه بُوردنی/غصه ی شِه برارون خُوردنی
همه بُوردنه، شماها نَشینی/سرباز مگه کانده عقب نِشینی
تشِ دله شِه تنِ جا کاردنی/گرمِ کلینِ تنِ لا کاردنی
امروزا غصه ر کُوفا کانده دل/پلاسکوی گوشه میا کانده دل
دل که بَهیته غصهِ جه تُوتِراک/بِرمه ی بی صدا هارش زیر خاک
همه بُوردنه،شماها نشینی/سرباز مگه کانده عقب نشینی
اَی که سرفراز امه خاکنی/تش و کلین و کینه جا پاکنی
شما که گاتنی هوا پس نِنِه / نفس کِتارک زنه لَس لَس اِنه
کیجا رِ گاتنی کُولک دی کاننه/ریکا رِ گاتنی کُولک بی کاننه
تَش مگه بُونه که الُوک نَواشه/تَش کَر دل بونه تِتوک نَواشه
تِه عاشقی کلینِ بنِ تَشه/وا دَکفه تیرونِ گیرنه کَشه
تقدیم به آتش نشانان شهید
شعر:نظرنژاد-کدخدا
سلام
درشعر زیر سعی شده از واژهای تبری و پارسی بصورت مکمل استفاده شود بطوری که با دانستن برگردان پارسی تعدادی از واژه ها،تمامی خوانندگان شهرهای مختلف مازندران و سایر نقاط ایران پی به مفهوم آن ببرند و به تعدادی از کلمات زبان تبری جان تازه ای داده شود
امید است اینگونه سرایش (تبری+پارسی) که آنرا جمعا "تبرسی" می نامم مورد قبول و استفاده قرار گیرد
#نظرنژاد_کدخدا
@nazarnezhad_kadkhoda2
دَلیک = دَله
گفتی ازعشق و مرا کردی - دَلیک
تِه گالِ- بشکفته و من چون- تِریک
مه سِره- این دَنگ سَر - اون دَنگ سَر
مه گَلی- از داغ عشقت - جزّریک
آه بنگر - اَسلی جا بَیمه شِتال
دیم اِرِب کاندی و چش گِرنی کُوریک
بس کن اینگونه دگر – جَزرم - مده
در غم هجرتو کارم شد -زریک
آمدم تا کوی تان - مِلیجه باغ
پشت پرچین اش نمودم - بن پریک
جِززِ پی- کردی مرا از روی قهر
محو شد از- لُوچه ی -من نقش- ریک
گقتم از – اِندون- عشقت بگذرم
من- لَ لِم باز و - تویی چون - اِسپریک
بس که در - کیکَم – غبارغم نشست
خون نمی چرخد میان- اِسبه کیک
باز بر -تیکایِ - دل سنگی مزن
تو قِراقوشی - مَنِ بیچاره - زیک
مَسِّکی - چشمت ،دلم را جلد کرد
گرچه گه گاهی نماید - جِمبریک
گوش کن می خواند این – بِرمه گَلی-
روی – اِزدار- غمت چون - ترتریک
آه دیگر جان نمانده در تنم
همچو خوره خورده جانم را - اَجیک
"دارد اینجا یک نفر جان میدهد"
بر لبت آیا نشینم چون - خِلیک
غرق عشقت خواهم آخرشد سحر
کن قبول از کدخدایت - اش گلیک
#نظرنژاد_کدخدا
@nazarnezhad_kadkhoda2
برگردان چند لغت به پارسی:
دلیک= دله
گال=گُل
تریک= جوانه و شکوفه و میوه نورسته
مه سره= خانه من
دَنگ = دستگاه شالی کوبی آبی
جزریک=سوختگی شدید
جزر=زجر دادن
زریک=نالیدن
ملیجه=مورچه
بن پریک=بالا پایین پریدن
جزّز پی=دنبه کباب شده
لوچه=لب
ریک =خنده
اندون=آبگیر
لَ لم باز=سنجاقک
اسپریک=پرستوی دریایی
کیکم(کی کم)=جگرم
اسبه کیک= جگر سفید
قراقوش=عقاب سیاه
مسِّکی=خار چسبنده
جمبریک=چموش
اِز دار=درخت آزاد
تِرتِریک=پرنده ای شبیه قمری-قمری
اَجیک=کرم
خِلیک=آب دهان
اَش گِلیک=گل نسترن
@nazarnezhad_kadkhoda2