وحید سرآبادانی

می خرم نازت، ولی اهل تجارت نیستم
خسته ام از زندگی وقتی کنارت نیستم

برگ زردی از درخت افتاده ام، پاییز را
می کشم بر دوش و یک گل در بهارت نیستم

یادم آمد گفته بودی دوستت دارم ولی
پس چه شد؟ رفتی و گفتی بیقرارت نیستم

اینهمه آدم که از نزدیک تو رد میشوند!
من چرا یک ذره هم در روزگارت نیستم؟

آمدم، وقتی که میبینم نمی خواهی مرا
میروم دیگر بدان در انتظارت نیستم

وحید سرآبادانی ( امید )