کایر به کایر
بالای پیراهن کمی آلوچه کاری
تو کیوی چالوس و من انشوی ساری
از لای به لای روسری بیرون نیفتد
تاجِ گلوبندی زنارنج بهاری
می بافی از نو یاس ها ما بین مویت
اردیبهشتِ گیسوانت پنبه کاری
بی اعتنایی می کنی یادت مگر نیست
با من کنار دشت شالی وعده داری
بیهوده از من می کنی پرهیز بگذار
در اول شوال رسم روزه داری
جامی عرق می بارد از این هرم شرجی
تا بوسه گاهت می کشاند یادگاری
" شِواش" می خوانی و می نالی ز تقدیر
کایر به کایر پا ز زالو اشکباری
همراه این باران بی هنگام هر سال
کشت مرا با خود به دریا می سپاری
یکبار دیگر صبح فروردین دستت
در من نشا میکرد تا شب بی قراری
انشو = نوعی نارنگی
شواش = خواننده شعرو خبرهای خوش
کایر= گارگرانی که مزد نمیگیرند و بجایش در زمین
دیگری کار می کند
"روح اله نظرنژاد "